عالم همه محزون و پریشان حسین است           شام است ولی شام غریبان حسین است

از خـون جگـر لالـه فـشـانید که امشب           در مقتل خون، فاطمه مهمان حسین است

نازل شده قرآن همه در منزل «خولی»           یا کوفـه پُر از نغـمۀ قرآن حسین است؟

دریا جگـرش سوخـتـه و آب شـده، آب           لب‌ تشنۀ لعـل لب عطشان حسیـن است

ای بـاد بـه زخـم تـن اکـبـر که رسیدی           آهسته بزن بوسه که این جان حسین است

زینب نگهش بر قـد خـم‌ گـشـتـۀ زهـرا           زهرا نگهش بر تن عریان حسین است

صحرای بلا گشته پُر از لاله و ریحان           گل‌هاش همه زخم فـراوان حسین است

در تشـنگـی روز جـزا چـشـمـۀ کـوثـر            چشمی‌ست که می‌گرید وگریان حسین است

ازبس‌که کریم است کریم است کریم است           در مقتل خون شمر، ثناخوان حسین است

ترسـم کـه بـه آتش بکشانـد همـه‌ جـا را           میثم که پُر از شعلۀ سوزان حسین است